”კრედიტი ეკონომიურის თვალით გასინჯული, ერთი იმისთანა გამოსადეგი ღონეთაგანია, რომლის შემწეობითაც გროვდება გაფანტული და უქმი კაპიტალი საზოგადოებისა და ერთის ხელიდან მეორეში გადადის წარმოების გასაძლიერებლად.

საადგილ-მამულო კრედიტი არის იმისთანა კრედიტი, რომელიც 1) ხანგრძლივია, 2) ერთბაშად არა თხოულობს კაპიტალის დაბრუნებას, არამედ აცლის, რომ კაცმა იმ წარმოების მიხედვით, რაზედაც მიქცეულია კრედიტი, თანდათან და ნელ-ნელად გადიხადოს ყოველწლივ სამსახური კრედიტისა გაძლიერებულის შემოსავლისაგან და 3) რომელიც თუ არ მიწის იმედითა, სხვა არაფრით მოიპოვება და არაფერს ვერ მიენდობა“.

კრედიტი ორი პირი მახვილია (…) თუ კაცი კრედიტს წარმოების გასაძლიერებლად არ მოიხმარს, იგი კაცის დამღუპველია, ის კრედიტი კი, რომელიც იხმარება წარმოების გასაძლიერებლად, ერთი იმისთანა წყაროა საზოგადო სიმდიდრისა, ურომლისოდაც კეთილდღეობა საზოგადოებისა ძნელად იგულისხმება“.

Საბანკო კრედიტის ეს პირველი სარეკლამო ტექსტი საქართველოში საზოგადო მოღვაწეს ილია ჭავჭავაძეს ეკუთვნის, რომელიც აქტიურად აქვეყნებდა წერილებს მის მიერ შექმნილ გაზეთ „ივერიაში“ თემასთან დაკავშირებით, რადგან მრავალი ტიპის ინფორმაციის დეფიციტის პარალელურად, მოსახლეობაში არ იყო წარმოდგენა კრედიტის არსსა და მნიშვნელობასთან დაკავშირებით.

ილიასთვის კრედიტი მხოლოდ ფული არ იყო — ეს იყო მოძრაობის ენერგია, გზა, რომლითაც დაუმუშავებელი მიწები, პატარა საწარმოები და იდეები შეძლებდნენ განვითარებას.

ის ხსნიდა, რომ საადგილ-მამულო კრედიტი განსაკუთრებული იყო:

• ხანგრძლივი და მოსახერხებელი,

• არ ითხოვდა თანხის ერთბაშად დაბრუნებას,

• წარმოების მიხედვით აძლევდა ადამიანს სუნთქვის საშუალებას,

• და მთავარი — ის მხოლოდ მიწაზე იყო დაფუძნებული, როგორც ნდობის სიმბოლო.

მაგრამ ილიამ იმდროინდელ საზოგადოებას ასევე გააფრთხილა — კრედიტი ორპირიანი მახვილია.
თუ მას ბოროტად გამოიყენებ, ის დაგღუპავს; მაგრამ თუ მას წარმოების გასაძლიერებლად მიმართავ, ის გახდება „წყარო საზოგადო სიმდიდრისა“, გარეშე რომლის კეთილდღეობა თითქმის შეუძლებელია.

ეს იყო არა უბრალოდ ეკონომიკური თეორია, არამედ პირველი ფინანსური განათლების კამპანია საქართველოში — დაწერილი იმ ადამიანის მიერ, ვინც ხედავდა მომავალს, სადაც ცოდნა, შრომა და პასუხისმგებლობა ერთად ქმნიან ქვეყნის სიმდიდრეს.